Gedicht

ik heb een rugzak vol met dingen
die bijna niemand ziet
ik draag boeken en broodjes
maar ook zorgen en verdriet

ik stap elke dag de school in
die stomme rugzak is er bij
thuis kan ik hem niet laten
hij blijft voortaan bij mij

ik probeer niks te laten merken
en heel gewoon te zijn
ik speel, ik leer, ik groei
de afleiding op school is fijn

maar er zijn dagen dat ik worstel
mijn rugzak is dan veel te zwaar
ik vecht tegen mij tranen
voel ik me boos, of bang of raar

ik heb dan iemand nodig
die me snapt, ook zonder vragen
een blik, een gebaar, een knipoog
helpt me om mijn tas te dragen

die stomme rugzak die hoort bij me
hij draagt zorgen en verdriet
maar ook mijn kracht en liefde
die echt kan voelen
als ik merk dat jij me ziet.

Floortje Agema